به نقل از «جماران»

چه دشوار است اینجا ایستادن

تاریخ انتشار: ۱۹ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۵۷۱۶۱۵

پایگاه خبری جماران؛ جمعی پر از دل‌شوره و حال ناخوش‌ از آنچه در سرزمینشان می‌گذرد، در میانه‌ ایستاده‌اند؛ در میانه ایستادن از عاقبت‌اندیشی است نه عافیت‌طلبی. آنها که دلسوزانه در میانه ایستاده‌اند؛ نه برای آن است که صدای خودشان را در این هیاهو بلندتر کنند، بلکه می‌خواهند دو طرف را به شنیدن دعوت کنند و قصد رساندن صداها بدون پارازیت و ایجاد امکان گفت‌وگو را دارند.

بیشتر بخوانید: اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!

گفت‌وگو، راه بی‌بدیلی است که سال‌هاست پیرامون آن سخن گفته شده و شنیده نشده است.

اگر جامعه و ارکان حکومت در  این مسیر به طور نهادینه قرار داشتند، آن‌گاه این روزهای ناخوش تجربه نمی‌شد. 

آنهایی که در میانه ایستاده‌اند نه برای نشاندن حرف خود به کرسی و صید ماهی قدرت از آب گل‌آلود؛ بلکه برای دعوت همگان به گفت‌‌وگو و تمرین شنیدن تلاش می کنند. به تعبیر فرنان برودل، با جریان داشتن «گـفت‌و‌گوی ناشنوایان»، طرف‌ها نه صدای همدیگر را می‌‌شنوند‌ و نه حرف یکدیگر‌ را‌ درک‌ می‌کنند.

در میانه‌ ایستاده‌ها، جنسی سوای از هر دو طرف ندارند، بلکه از سنخ هر دو هستند  (همانگونه که ایران مجموعه ای از همه  افراد و نگرش‌هاست)  با این باور که هیچ یک از دو سو قابل طرد و حذف نیستند. 

چه دشوار است در میانه ایستادن؛ ولی میانه‌ها می‌توانند از تکرار تاریخ جلوگیری کنند. اگر جریان میانه در انقلاب مشروطه بود و صدایش شنیده می‌شد، مشروطه‌خواهان دوپاره نمی‌شدند، شیخ فضل‌الله به دار آویخته نمی‌شد و مشروطه‌خواهان همدیگر را ترور نمی‌کردند.

اگر جریان میانه در دوره نهضت ملی شدن نفت وجود داشت،  از اختلاف میان مصدق و کاشانی جلوگیری می‌شد تا با کودتای آمریکایی - انگلیسی، استعمارگران دوباره بر سرنوشت این کشور مسلط نشوند. 

آنان که امروز در میانه ایستاده‌اند، از دو سو در معرض تیر طعنه هستند؛ یکی آنها را «وسط‌باز» می‌خواند و دیگری «موج‌سوار»، و هزاران انگ دیگر هم نثارشان می‌شود.

من اصحاب میانه را تحسین می‌کنم که فداکارانه همچنان در کنار مردمی که گوشی شنوا می‌خواهند و باید جعل‌سازی‌ها و صداگذاری‌ها را بشناسند، فداکارانه ایستاده اند. میانه‌ها با نوشتن علل شکل‌گیری نارضایتی‌ها و با نگاه انتقادی به نارسایی‌ها، سعی در ایجاد فهمی مشترک و دست یافتن به راهکارهایی مصلحانه دارند. میانه‌ها خوب می‌دانند و می نویسند و تاکید می‌کنند که هر دو سو در تقابلی بنیادین با توطئه‌ای هستند که فاصله‌های خونین بیشتری می‌خواهند.

کسانی که گوش شنوا و چشم ‌بینا برای شنیدن و دیدن واقعیت ندارند و همچنین آنان که واقعیت جعلی برساخته می‌کنند، هر دو میانه را بر نمی‌تابند.

جریان میانه نه نظام جمهوری اسلامی را یک نظام پوشالی می‌داند و نه معترضین را وابسته به خارجیان، بلکه برای  هر دو قائل به اصالت است.

از یک‌سو برخی از مسئولان به‌طور عجیبی هیچ تحولی را نمی‌بینند، اساسا واقعیت‌ها رابه درستی نمی بینند، صداها را نمی‌شنوند و به جز راه امنیتی مسیری دیگر را پیشنهاد نمی‌کنند.

از سویی دیگر، مردمی هستند که پس از یک ناامیدی مزمن شده صدایشان را برای تغییر بلند کرده‌ و فقط می‌خواهند مثل همه زندگی کنند، نه به دنبال براندازی هستند و نه ویرانی. 

و در آن‌سو جریانی پر از نفرت و توطئه که صداگذاری می‌کند و واقعیت جعلی و براندازانه به جای خواسته‌های واقعی می‌نشاند، هر روز در سناریویی خون‌ریزی بیشتر طلب می‌کند و غایت مقصود آنها برادرکشی و جنگ داخلی است.

در این میان، گاهی به جای درک ارزش میانه‌ها‌ و تلاش‌های میانجی‌گرانه، در کنار انگ‌ها، تحریف‌های نادرستی نیز ارائه می‌شود. تقلیل دادن میانه و میانجی به گروه‌های سیاسی به‌ویژه به احزاب اصلاح‌طلب، یک برداشت غلط است که از سوی تریبون‌ها و رسانه‌های آشتی‌ناپذیر و براندازان، به غلط القا می‌شود. گویی خود مفهوم «میانه بودگی» هم تحت فشار مفهوم‌‌سازی دو سر افراطی است. 

میانجی‌ها و به طور کلی خط میانه می‌توانند هم از اصولگرایان و هم از اصلاح‌طلبان و مستقلین باشند و نه صرفا محصور در صفت حزبی.

آنها می‌توانند در مفهوم گسترده‌تر میانجی بودگی، مجموعه‌ای از نهادها، تشکل‌ها، اتحادیه‌ها، صنوف، انجمن‌های علمی دانشگاهی، رسانه‌ها، شخصیت‌های موثر اجتماعی و فرهنگی، حتی سلبریتی‌ها و بخصوص سازمان‌های مردم‌نهاد و مواردی از این قبیل باشند که هر یک امکان گفت‌وگو با مخاطبان خود را فراهم ساخته و تک‌تک آنها به عنوان میانه‌های گفت‌وگویی و انتقال مفاهیم آشتی‌ساز عمل کنند. خط میانه به عنوان یک مشی و منش و رفتار فراگیر اجتماعی است که می‌تواند نقطه تلاقی و اتصال این مجموعه‌ها باشد.

پرسیده می‌شود از اغتشاش‌گران چیزی به جز تجزیه‌طلبی و آشوب «شنیده شد»؟ این سخن خود یک اعتراف است به حقیقت «درست نشنیدن» و یا اراده معطوف به «نشنیدن». شاید این درست نشنیدن‌هاست که امروز جامعه را به این نقطه رسانده است. این یک نوع فرار به جلو است برای از خود انتقاد نکردن. چشم‌ها را باید شست تا واقعیت اقتصادی - اجتماعی - فرهنگی و سیاسی اعتراضات را آن‌چنان که هست دید و آن‌گاه به تفکیک آن از توطئه پرداخت. در غیر این صورت آرامش نهادینه شده در جامعه، تضمین نخواهد شد.

اتفاقا میانجی‌گری و نیروی میانی، درست در همین نقطه است که معنای خود را آشکار می‌کند: اگر صدای معترضین و مطالبات آنان شنیده نمی‌شود، به خاطر پارازیت و صداگذاری‌های مصادره‌جویان پترودلاری، دستکاری‌های اطلاعاتی اسرائیل و بدخواهان دیرین ایران است. رخدادی نامبارک که در غیاب رسانه‌های مستقل و گشوده به روی تکثر صداهای متنوع جامعه، فرصتی فراخ و بلامنازع برای پیش‌برد مقاصد شوم خود می‌یابد.

میانجی‌گری یعنی فراهم آوردن فضایی که اعتراض‌ها، در فراسوی صداگذاری‌های کاذب و برون جنبشی، خواسته‌های واقعی خود را آشکار کنند. میانجی‌گری یعنی این که فضایی فراهم شود که فریادهای اعتراضی در قالب مطالبات آشکار و قانونی درآید و شنیده شود.

منبع: جماران

کلیدواژه: افغانستان سهام عدالت لیگ برتر لیگ قهرمانان واردات خودرو جام جهانی 2022 قطر ویروس کرونا اعتراضات علی ربیعی اعتراضات در ایران افغانستان سهام عدالت لیگ برتر لیگ قهرمانان واردات خودرو جام جهانی 2022 قطر ویروس کرونا ایستاده اند میانه ها گفت وگو

درخواست حذف خبر:

«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.jamaran.news دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «جماران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۵۷۱۶۱۵ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.

با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.

خبر بعدی:

مأموریت دشوار بلینکن

رویکردهای آمریکا از گذشته تاکنون همواره نشان داده که آنها به‌هیچ‌وجه خواهان آن نیستند که پایان جنگ همراه با پیروزی حماس و مردم فلسطین باشد.

به گزارش ایسنا، محسن پاک‌آیین، کارشناس حوزه روابط بین‌الملل در یادداشتی در جام جم نوشت: این روزها رژیم‌صهیونیستی و آمریکا شرایط سختی را تجربه می‌کنند. آمریکا به‌واسطه اقدامات نابخردانه اسرائیل فشارهای زیادی را متحمل شده و تلاش می‌کند با فرستادن آنتونی بلینکن، وزیر خارجه این کشور به سرزمین‌های اشغالی بتواند اوضاع را تا حدودی مدیریت کند.از سویی دیگر وضعیت داخلی رژیم‌صهیونیستی هم کاملا به‌هم ریخته است.

تقریبا در تمامی سرزمین‌های اشغالی تظاهرات اعتراضی علیه بنیامین نتانیاهو به‌راه افتاده و بحث استیضاح و برکناری او از سوی کنیست به‌عنوان یک احتمال جدی مطرح است. اگر این اتفاق بیفتد، تردیدی نیست که نخست‌وزیر رژیم‌صهیونیستی محاکمه خواهد شد و سرنوشت بدی در انتظار اوست. در چنین اوضاعی آمریکا به‌عنوان حامی و هدایت‌کننده اصلی رژیم‌صهیونیستی دست به تحرکات بیشتری زده تا به‌زعم خود، شرایط را در اراضی اشغالی تعدیل و موضوع را به نفع بنیامین نتانیاهو تقویت کند.

این تلاش البته درحالی صورت می‌گیرد که در سراسر آمریکا اعتراض‌های دانشجویی فراگیر شده و دانشجویان به حمایت از مردم غزه و ابراز تنفر از رژیم‌صهیونیستی پرداختند. طبعا مقامات کاخ سفید تلاش دارند با فرستادن وزیر خارجه به سرزمین‌های اشغالی نشان دهند که می‌خواهند برای کاهش بحران در داخل آمریکا به سران رژیم‌صهیونیستی بقبولانند که حمله به رفح در شرایط فعلی گزینه مناسبی برای اسرائیل نیست. البته این نکته را هم نباید از نظر دور داشت که به‌طور معمول و براساس تجارب گذشته، همواره ازجمله پیامدهای سفر مقامات آمریکایی به سرزمین‌های اشغالی، انجام یک اقدام نظامی شدید از صورت رژیم‌صهیونیستی علیه مردم مظلوم فلسطین است و آمریکایی‌ها گرچه مدعی تلاش برای تعدیل اوضاع هستند اما درنهایت هدف اصلی‌شان حمایت از رژیم اشغالگر قدس و بنیامین نتانیاهو است.

رویکردهای آمریکا از گذشته تاکنون همواره نشان داده که آنها به‌هیچ‌وجه خواهان آن نیستند که پایان جنگ همراه با پیروزی حماس و مردم فلسطین باشد. شواهد حاکی از آن است که رژیم‌صهیونیستی برای حمله به رفح کاملا آرایش نظامی به خود گرفته و قصد دارد بار دیگر مردم بی‌دفاع فلسطین را تحت شدیدترین حملات زمینی و هوایی قرار دهد. در شرایطی اسرائیل مهیای این عملیات است که تمام کشورها و همچنین سازمان ملل متحد مخالفت شدید خود را با این اقدام اعلام کردند. از سویی دیگر تلاش‌های دیپلماتیک هم به‌واسطه ریاض به‌عنوان واسطه میان رژیم‌صهیونیستی و حماس در حال انجام است. این درحالی است که این نیروی مقاومت اکنون دست بالا را دارد و مثل گذشته بر آزادی زندانیان فلسطینی و ترک مخاصمه به‌ صورت دائم و همچنین بازگشت آوارگان به سرزمین‌های خود تاکید می‌کند. 
انتهای پیام